Dit jaar waren we – manlief en ik – op wandelvakantie in Oostenrijk. We waren in een prachtige omgeving en hebben mooie wandelingen gemaakt. Tijdens een van deze wandeling kwamen wij een hangbrug tegen. Dat had ik al gezien op de routekaart. En met dat ik het las, wist ik dat het voor mij weleens een uitdaging kon zijn om die brug over te wandelen.
De wandeling was, zoals eigenlijk al onze wandelingen daar, weer adembenemend mooi. Iedere keer als ik dan weer de bergen bekeek, besefte ik mij dat wij mensen toch best nietig zijn. Maar goed, om niet verder af te dwalen van mijn verhaal; die brug.
Op een bepaald moment kreeg ik de brug in het vizier. Mij gelijk maar voorgenomen om al die hersenspinsels, die al ratelend weer door mijn hoofd gingen, vooral maar even te negeren. Ik voelde al genoeg spanning in mijn lijf opbouwen. En met dat ik die spanning voelde opkomen, ben ik mij gaan focussen op