juni 2020


Mak schaap? Of toch niet….

Als koppig kind heb je ooit – onbewust – besloten ‘dit doe ik nooit meer’. Vanaf dat moment liep jij keurig met de meute mee, ondanks dat je van binnen voelde ‘dit is niet oké’. Maar goed, het voordeel was dat de grote mensen niet meer boos werden. Geen gemopper, geen gezeur, gewoon rust.

Rustig vervolgde jij, zonder veel tegensputteren, de route die voor jou was uitgestippeld. Naar mate jij ouder wordt, merk je steeds vaker dat er van binnen bij jou van alles gaande is. Er is veel onrust en misschien ervaar je zelfs fysiek ongemak. Je voelt je er domweg niet lekker bij en vraagt je soms hardop af ‘is dit het nu!?’. Voor je gevoel waai je met iedere wind mee en hink je van de ene gedachte naar de andere zonder enig houvast. Voel jij je soms net zo’n mak schaap dat wel met de kudde meeloopt om geen gedoe te krijgen.

Misschien kun jij nog terug naar het moment waarin je ooit, in alle stilte

Eigenzinnig, koppig of doordrammerig

Ben jij eigenzinnig, koppig of doordrammerig!? 

uit “De ontknooping” van Marinus Knoope

Tijdens een coachtraject, dat ik begin vorig jaar zelf heb gevolgd, werd er een mooie tekst uit het boek ‘De ontknooping’ van Marinus Knoope met mij gedeeld over koppigheid. Koppigheid zie ik namelijk als kwaliteit. Hier een klein citaat van de tekst:

“Voel je je vaak koppig en drammerig, stoor jij je aan je eigen eigenzinnigheid, vraag je dan eens af of jij daar zelf werkelijk zo’n last van hebt, of dat je misschien meer last hebt van een omgeving die kritiek op jouw vastbesloten zijn heeft. Misschien zijn je koppigheid en doordrammerigheid wel je kwaliteit.”

Heb jij als kind regelmatig te horen gekregen dat je niet zo koppig of eigenwijs moest doen? Dat je gewoon met de groep mee moest doen en dat je vooral niet je eigen plan moest volgen? En misschien krijg je nu, als volwassene, nog regelmatig hetzelfde riedeltje te horen; wees toch niet zo koppig! En heb jij (inmiddels) een stemmetje in je hoofd dat jouw koppige gedrag of eigenwijze antwoord afkeurt?

Wijs je misschien wel juist naar de ander of probeer je het weer ‘goed’ te praten. Heb jij een negatief oordeel, als het gaat over je eigen koppigheid? Zit er enigszins een scherp randje aan die eigenzinnigheid van jou? Raakt het jou wanneer je eigen kind dwars en koppig doet?

Het kan ook zijn dat je, juist omdat je als kind