Tja, daar lig je dan gestrekt op de bank. Door stoeien met mijn jongste zoon heeft mijn SI-gewricht een behoorlijke opdonder gehad. Na een bezoek aan mijn osteopaat staat die wel weer goed. Alleen aan mijn spieren merk ik nog weerstand. En dan komt het: ‘practice what you preach’. Voor mij betekend dat dus ‘Luister naar je eigen lijf!’.
Ik heb een holistische visie op het leven. Ik kijk dus niet alleen naar de specifieke klacht, maar ik kijk naar mij (en een ander) als mens in z’n geheel. Volgens de holistische visie ben je een eenheid: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel. Met alles wat mij ‘overkomt’ tracht ik altijd wel te kijken naar het hele plaatje. En nee, het lost dan niet allemaal zomaar op, maar ik onderzoek het wel voor mijzelf. Zo ook nu.
Voor mensen die mij enigszins kennen zal het wellicht geen verrassing zijn; mijn visie op het hele c-gedoe heeft ook zeker een aandeel in mijn rugklachten. Al die maatregelen; ik vind daar toch echt wat van. En die mening/visie wijkt hier en daar af van het merendeel van de maatschappij (lijkt) te vinden. En is dat erg? Nee natuurlijk niet. Alleen zorgt het bij mij wel voor een lijfelijke reactie; weerstand op mijn vrije beweging.
Mijn lijf vind het momenteel het meest prettig wanneer ik liggen en lopen afwissel. En daarbij dan letterlijk een fysieke grens te voelen is voor mij een flinke uitdaging. Ik wil daar helemaal niet op worden afgeremd! Ben je nu helemaal mal; ik bepaal dat toch echt wel zelf.
Maar goed, zo van tijd tot tijd verplicht rust moeten nemen, geeft mij altijd wel de ruimte om mijn gedachten te laten gaan over bepaalde onderwerpen of situaties. Al pratend met mijn man – die verplicht even zijn been hoog diende te houden i.v.m. een verstuikte enkel – kwamen wij tot de conclusie dat het voor veel mensen momenteel een flinke mentale uitdaging lijkt te gaan worden.
Het is een rare tijd, die voorlopig nog niet ten einde lijkt te zijn. Een tijd waarin verschillende meningen je om de oren vliegen. Een tijd waarin jij misschien bang bent om ziek te worden. Een tijd waarin jouw sociale contacten behoorlijk zijn verminderd of er misschien helemaal niet meer zijn.
Een tijd waarin je dingen hoort, waarvan je niet meer met zekerheid weet of het waarheid is of een leugen. Kortom: een tijd die je behoorlijk kan verwarren, onrust kan veroorzaken en waarin goed voor jezelf zorgen heel belangrijk is.
Ik heb gelukkig fijne en liefdevolle mensen om mij heen waar ik mijn verhaal kwijt kan en mijn zorgen kan delen (en dan gaat het niet alleen over corona). Woon ik een heerlijke natuurlijke omgeving waar ik kan ontspannen en relaxen. En besef ik mij maar al te goed dat niet iedereen dat heeft. Dat het niet iedereen lukt om, in al die onrust en wellicht verwarring, iets moois en positiefs te zien.
Het zou dan toch mooi zijn dat iedereen die, in zijn/haar omgeving ziet of merkt dat iemand zich eenzaam of angstig voelt, even de tijd neemt om een luisterend oor te bieden. Niet om iets direct op te kunnen lossen, maar gewoon simpelweg even luisteren.
Heb jij niemand waar jij even jouw verhaal kunt doen!
Neem gerust contact met mij op.
Ik WijzZ – Ontdek de natuurlijke jij!
Van ruis in je hoofd naar innelijke rust